Foto: Hidde Muije / @instaschaats

Tweede Kerstdag: eerste natuurijswedstrijd Noordlaren

Niemand zag het aankomen, en ineens was 'ie daar: de eerste natuurijswedstrijd van het seizoen! Ik nam net een hap van mijn croissantje met jam toen ik een appje van Gerben las. 'Kan je me bellen?' Ik dacht even, wat is hier voor ernstigs aan de hand? De weersvoorspellingen had ik in het uiterste zuid-westelijke puntje van Nederland nog niet meegekregen. In Cadzand zat ik met mijn familie en hoofd bij het kerstdiner, glühwein en ziltige strandwandelingen. 'Er gaat een koers komen, en waarschijnlijk zelfs vanavond al'. Nog in shock keek ik mijn ouders aan en in mijn hoofd rekende ik al door of ik het op tijd zou kunnen halen. 'Dan moet je nú gaan!' doorbrak mijn vader de impasse. Oké, alle zooi in de auto geflikkerd, gauw een wattenstaaf door m'n neus geroerd bij een uitgestorven gemeentehuis op de route en met flitsmeister aan gassen richting Groningen. Sponsor Freddy had alvast aangeboden om eventuele verkeersboetes te betalen. In de auto kreeg ik van Gerben het verlossende woord. Er ging gekoerst worden! Gelukkig voor mij 'pas' om 19 uur, dus met een beetje doorpakken zou ik het precies halen. 

Er ging een streep door de Coq au vin en vitello tonnato en in plaats daarvan had mijn moedertje bammetjes met kaas en suiker gesmeerd en een liter thermos koffie meegegeven. Dat werd mijn vervangend kerstmenu. Tussendoor gauw de schaatsspullen opgehaald in Utrecht, een slijpsteen over m'n ijzers gehaald en weer door voor de tweede etappe naar Noordlaren. Inmiddels waren mijn ploeggenoten Muriël, Janet en invalrijdster Lynn ook van hun kerstdiners weggeplukt en legden ook zij kriskras door Nederland de weg af naar Groningen. Via de radio volgde ik de 5 kilometer race van Sven Kramer op het Olympisch Kwalificatie Toernooi en van de spanning en opwinding van de commentatoren kreeg ik steeds meer zin om te knallen. Die liter koffie hielp ook aardig mee. 

Nadat de tank tot op de laatste druppel was leeggereden arriveerde ik precies op tijd in Noordlaren. Hup, de auto snel in het bevroren weiland geparkeerd en hollen naar de ingang van het schoolgebouwtje. Ik moest ook als een malle piesen na 4,5 uur autorijden maar ook dat haalde ik op tijd. :P Oh ja, toen kwam er ook nog een koers! Er lag een mooi baantje en het was heerlijk om in de kou en buitenlucht de gaan koersen. Zo dacht de rest er ook over, er werd meteen flink gas gegeven en de aanvallen volgden elkaar gauw op. Ik ging lekker enthousiast mee, maar had na 30 rondjes mijn hele tankje leeggereden. Waarschijnlijke oorzaak: een combi van de lange rit, heel heel veel koffie en algehele natuurijskoorts. Teleurstellend, maar goed, ik was erbij! Muriël en Lynn moesten het peloton ook helaas laten gaan maar hadden wel mooi de natuurijs vuurdoop meegemaakt. Janet was ondertussen lekker bezig en reed actief voorin mee. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een massasprint, waar ze knap vierde werd. 

Nieuwjaarsdag: NK Marathon Alkmaar 

Op nieuwjaarsdag meldden we ons in Alkmaar voor een koers over 100 rondjes. Hoe anders waren de omstandigheden dit keer vergeleken met Kerst. Ineens was het 16 graden en de ijsbaan was al wit uitgeslagen voordat de zamboni goed en wel het ijs verliet. Het zou een slijtageslag worden. Ook Kimberly van de beloften mocht starten. 

Na wat onwennige rondjes (het peloton was ineens twee keer zo groot met allemaal beloften die mochten starten en er werd zenuwachtig geduwd en getrokken) vertrok Muriël zoals afspraak voor de allereerste aanval van de dag! Daarna ging de gashendel open en werd het veld uit elkaar geslagen. Gerben had ons van tevoren op het hart gedrukt goed voorin te koersen, want voor je het wist brak het allemaal uit elkaar. En dat gebeurde ook. We zaten aan de goede kant van de streep toen het hele peloton uit elkaar brokkelde. Voorin werd er hard gekoerst en verschillende kopgroepjes reden weg. Anne en ik zaten actief mee.

Het was moeilijk in de gaten te houden wat er allemaal gebeurde met alle verschillende groepjes achterblijvers en koplopers die door elkaar liepen. Muriël moest helaas het peloton laten gaan. Toen de beslissende slag werd geslagen zaten wij als ploeg er niet bij. Ik probeerde nog te springen, kwam bij een achterliggend groepje als 'tussenstation' en zag achter mij iedereen die volgde. Een moment van twijfel en de kopgroep was gezien. Achteraf enorm frustrerend en balen. Toen de kopgroep eenmaal rond was viel ik ook nog eens over een rijdster heen die onderuit ging. De wedstrijd werd geneutraliseerd en daarna konden we de resterende 30 ronden afwerken. Janet, Anne en ik probeerden nog uit alle macht weg te komen en aan te vallen, maar de uitlooppogingen werden allemaal teruggereden. In de pelotonssprint om de 10e plek werd Janet 11e, Anne 15e en ik 16e. Na een paar scherpe en goede koersen was het jammer dat we op het NK de boot misten als ploeg. Op naar de resterende koersen van het seizoen! 

Uitslag